Seyrederken yeryüzünü hiç bu kadar zor olacağını düşünmüyordu.. ama artık yeryüzündeydi. Babasının hükümdarlığı hafızasından silinmiş olsa da, annesinin altın sarısı saçları ile hiç olmadığı kadar huzursuz ve sebebini bilmediği intikam hırsı ile yanıp kavruluyordu..

 

Günler günleri kovaladı.. amaçsızca Feonun dört bi tarafını karış karış geziyor tanıdık bir el tanıdık bir toz parçası arıyordu.. ama yoktu..  Kendisine bi amaç edinmiş her insanı rahatsız eden bir karaktere bürünmüştü.. Kırsal alanda balık tutan yada ot ve bitki toplayan insanlara musallat olmuş onlara hayatı zindan ediyordu.. Ta ki sarayından çıkıp kırsal alan tepesinden, insanların çığlığını duyan Kafatası çölü yobazı , Yobaz Vilmos’un korkutucu ve gürültülü kahkahalarını duyana kadar..

Galmaharın altın miğferini eritip kendisine yaptırdığı dişlerinin arasından akan salyaları silerek, emrinde bulunan askerlere seslendi..

Getirin şu emaneti bana..

 

--- Nasılsın delikanlı… ?

--- Sende kimsin , hem neden bana delikanlı diyorsun… Oysa ben bir kızım..

--- Aa doğru yaa .. Sen çok güzel bir kızsın ve bu onun en sevdiğim intikam alma yöntemi..

--- O da kim ?

 

Çok gürültülü bir kahkaha ve ardından teslim olmuş ve korkak bir bakış, aynı zamanda gururlu ve mağrur bir eda ile..

 

--O…. Benim Efendim….. Gökyüzünden Bana intikam ateşi yollayan..

-- Hiiç bir şey anlamıyorum lanet olası çirkin ihtiyar git başımdan.. Dedi ve hızla uzaklaştı yobazın yanından..

 

Askerleri hamle yapıp yakalamak istedi , eliyle işaret etti Yobaz..

 

---Bırakın gitsin.. Kanı , onu buraya, benim ellerime , efendimin mabedine getirecektir..

 

Köle urania bu sözlere şahit olmuştu.. Ne yapıp edip durdurması gerekiyordu ama yüzünü görmemişti o çocuğun.. bu yüzden her gelene yobaz ile konuşmama konusunda telkinde bulunacaktı, bundan başka çareside yoktu zaten…

 

        Neden zindanda olduğuna dair hiçbir fikri olmamasına rağmen içindeki huzurun ne olduğunu merak ediyordu… huzurla dolmuştu içi.. Bu huzuru garipsemiş ama çok iyi gelmişti ona..  

Zindanın nemli duvarlarında ellerini gezdiriyor ve ıslaklığını yüzüne sürüyordu.. Karnı acıkmaya başlamıştı.. Çantasını açıp tuttuğu balıklardan yemek istedi, balıkların bulunduğu gözün hemen yanında daha önce görmediği garip bi nesne gördü.. 5 tane kafatasının birbirine iğrenç bi doku ile bağlandığını ve çok pis koktuğunu farketti.. ellerine aldığında ellerinin ateş çiçeği toplarken yandığına benzer şekilde yandığını farketti ama acı hissetmedi aksine öyle bir güven hissetti ki, bu hissettiği güveni bir daha asla unutmayacaktı..

             Zindana götürülürken Muhafız başının Aksakal tarafından kendisine kendisine verilen baltaya güvenerek onu zorla zindana attığı aklına gelmişti.. İki saatlik aralarla zindana geliyor ve mahkumları kontrol ediyorlardı.. Fazlaca gürültü çıkardığı birde susma büyüsü yapmışlardı ona.. Muhafız Başının zindana gelmesi ile yanına yaklaşmasını elleriyle işaret ederek istedi..  işte o anda Vilmosun gözleri ile etrafı gördüğünü anladı..  Ellerinde alev alan tomarı O kendini dokunulmaz sanan Muhafızın üzerine boca edivermişti.. 

             Zindanın bütün duvarları alev almış yanan zindanın çıkışında onu bir Şankara bekliyordu Yanında da daha önce görmediğine çokta emin olmadığı bir savaşçı duruyordu. Biraz önce kullandığı alevli nesne herneyse o savaşçının belinde bol miktarda asılıydı..

Gidiyoruz çocuk!

Nereye ?

         Vilmosa.. Tomarları kullandığına göre yardımını görmüşsündür.. Daha fazlasını vaad ediyor sana.. Benimle Gel.. Bizim sana söyleyeceklerimiz var..

         Zindandan kurtulduğunamı sevinmeliydi, yoksa şankaranın gözlerinden mi korkmalıydı bilmiyordu.. Şankaranın bakışları ruhuna kadar işliyordu.. Tıpkı, ONUN gibi…

Bu vahşi hali Vilmosun kulağına geldi.

---Her ne kadar kötülük yapanlar olarak biliniyor olsakta bizim ilk ve öncelikli hedefimiz karşı ırkın topraklarıdır. Bunları magronlar üzerinde kullanmanı daha çok isterim.

---Magron Tanımam, Aksakal ve Muhafızları benim için öncelikli..

---Yüzünün güzelliğini gören gözlerini alamaz , halbuki kininden kimsenin haberi yok..

 

     Dediğini yapıyor ve bütün zedeleme tomarlarını Aksakalın Muhafızlarına boca ediyordu.. Her biri bi köşeye saklanıyor , kimisi iyilik mabedine kaçıyor kimisi kendilerine dokunulması görevlerini yapmaları gerekçesiyle Yüce Arolanda tarafından yasaklanan Şehir Meydanında öylece bekliyorlardı.. Bir devrin başladığı zamandı.. Muhafızlara Şehir meydanında dokunulmayacaktı.. Delilik bu ya, çok defa bu yasağı çiğnemiş çok zindan görmüştü.. Kestiği muhafızların çığlıkları meydan tellallarının davullarını süslüyordu. Git gide artan şanı onu hedefe koyuyor ve düşmanları da aynı oranda artıyordu.. Öte yandan Muhafız ve tebasının Arolandaya yalvarmaları sonuç vermiş bizzat Arolanda tarafından Zindana atılmıştı.. Bu şu anlama geliyordu, atıldığı zindandan kaçmanın imkanı yoktu, Kapısı olmayan bir zindandı burası ve Tek seslenebildiği kişi Arolandaydı..

----Sebebi nedir bu yaptıklarının.. Senin bu yaptıklarının cezası aslında Şeara nın huzurunda infazındır.. Kuralları bilmiyor olman onları ihlal etme özgürlüğü taşıdığını göstermez savaşçı.. 

-----Sebebi , sebepsiz yere zindana atılmamdır.. 

-----Bunu konuştuk savaşçı..

-----Hayır hiç bişey konuşmadık, sen konuştun ve yaptıklarını artık yapma dedin.. Ben sana tamam demedim.. Şimdide tamam demiyorum..

-----Sonucu ağır olan şeyler yapıyorsun.. Kime güveniyorsun bilmiyorum ama Seni Şeara bile Kurtaramaz ..

-----Kimseye güvenmiyorum, ama bana güvenen birini tanıyorum , Belki Şearayı bile Hayaller Ufkundayken O kesime devam ediyordur.

-----Senin Talaarın kızı olmadığını hepimiz biliyoruz.. Bu bir efsane , yoksa sen de mi bu saçmalığa inanıyorsun savaşçı ?

      Gözlerinin beyazı bir anda kırmızıya doğru dönüyor, öfke ile Arolandaya bakıyor ve büyük bir gürültü ile bağırarak ona..

----TALAARIN KIZI OLMADIĞIMI BENDE BİLİYORUM.. ÇÜNKÜ BEN ONUN OĞLUYUUMMMM…

 

Zindanın Bütün duvarlarını paramparça eden başka bir Ses Arolandayı hayrete düşürürcesine Susturuyordu…