Büyük Hunlar,
Varlığı öteden beri hem korku hem güven... İyinin kötüden, kötünün iyiden arınamadığı.. Ve dahi ayrıcalıklı bir itibar oluşturmuş, güzide ve özenilesi insanlar topluluğu... Saçma sapan ve kendinden emin olmayan insanların da uğradığı ama asla barınamadığı... Ve her gün, şafakla beraber, her bir ferdinin yine ve yeniden kendisini ispat etmek zorunda olduğu... Her bir ferdin ispatı savaşçılığı ile müsemma, Karakteri ise mazluma el kaldırmaktan gayrı... Dostluğu, bütün topraklardan bile kıymetli ve müstesna...
Bir gün belki... Büyük Hunların apoleti takılırsa omuzlarına, Bil ki, Asla tekrar sökülmez sanma...
Asla unutulmamalıdır ki, Apoletler sökülmeye layıksa kişi ayırt edilmeden sökülür. Sonra... İşte sonra, hesap vaktidir ki, Toprak ''yeter'' der de durulmaz... Çok kanlar dökülür...
Sen dost kal... Sen hain olma, ihanet etme... Aklını başına al, düşmanlık gütme... İmkansız değilse de zor olandır, yanımızda olmak... |